พระมะเหลเถไถ - - ชอบมั่กๆ

บทละครเรื่อง พระมะเหลเถไถ

แต่งโดย คุณสุวรรณ ในสมัยรัชกาลที่ 3

(ช้าปี่)* เมื่อนั้น

พระมะเหลเถไถมะไหลถา

สถิตย์ยังแท่นทองกะโปลา

ศุขาปาลากะเปเล

วันหนึ่งพระจึงมะหลึกตึก

มะเหลไถไพรพรึกมะรึกเข

แล้วจะไปเที่ยวชมมะลมเต

มะโลโตโปเปมะลูตู

ตริแล้วพระมะเหลจึงเป๋ปะ

มะเลไตไคลคละมะหรูจู๋

จรจรัลตันตัดพลัดพลู

ไปสู่ปราสาทท้าวโปลา ฯ๖คำฯ เพลงช้า

๏ ร่าย ครั้นถึงจึงเข้าตะหลุดตุด

ก้มเกล้าเค้าคุดกะหลาต๋า

มะเหลไถกราบไหว้ทั้งสองรา

จึงแจ้งกิจจามะเลาเตา

ด้วยบัดนี้ตัวข้ามะเหลเถ

ไม่สบายถ่ายเทกะเหงาเก๋า

จะขอลาสองราหน้าเง้าเค้า

เที่ยวมะไลไปเป่าพนาวัน ฯ๔คำฯ

๏ เมื่อนั้น

ท่านท้าวโปลากะปาหงัน

กับนางตาลากะปาลัน

ได้สดุบตรุบหันมะเลเท

มะลอกทอกบอกว่าจะลาไป

พนาปำทำไมจะไพล่เผล

มะเลอเตอเป๋อเปื้อนเที่ยวเชือนแช

จึงตรัสห้ามมะเหลเถมะเลทา

เจ้าอย่าไปไชเชกะเปลู

จงเอ็นดูพ่อเถิดมะไหลถา

พระมะเหลไถเฝ้ามะเลาชา

ก็จำให้ลูกยามะลาปอง ฯ๖คำฯ

๏ เมื่อนั้น

มะเหลไถทูลลามาหงองก๋อง

จึงตรัสสั่งเสนากะจารอง

ให้ผูกม้าปาป๋องกะงึงกึง ฯ๒คำฯ

๏ บัดนั้น

เสนารับสั่งกะงังกึ่ง

ไม่นั่งนิ่งวิ่งไปมะลึงตึง

มะลันตันครั้นถึงจึงบอกกัน

ว่าบัดนี้มีรับสั่งมะเหลเถ

ให้ผูกม้าปาเปกะหงันกั๋น

จะเสด็จเตร็จเตร่มะเลตัน

ว่าแล้วชวนกันมะแลงแตง ฯ๔คำฯ

๏ ยานี ผูกเบาะอานพานหน้ามะเหลาะเตาะ

เข็มสลักปักเปาะกะแง๋งแก๋ง

เตรียมทั้งพหลพลแปงแมง

แล้วไปทูลแถลงมะแรงตา ฯ๒คำฯ

๏ ร่าย เมื่อนั้น

พระมเหลเถไถมะไหลถา

ได้ฟังเสนาทะเลาปา

เสด็จมาที่สรงมะลงโช ฯ๒คำฯ เสมอ

๏ โทน สระสรงทรงสุคนธ์ปนตลึก

ลูบไล้ไป่ปีกกะโง๋โก๋

สนับเพลาเชิงไชกะไรโจ

ภูษาสีสะโรกะโปลัน

เจียรบาดปักทองกะลองเต็ด

ปั้นเหน่งเพชรสายสอดจรอดฉัน

ฉลององค์อย่างน้อยกะปอยลัน

มะลวงชวงปวงปันคั่นทองกร

มงกุฎแก้วแวววาบมาราบรับ

กรรเจียกจันปันกับมะหลอนฉอน

ธำมรงค์จินดากะราชอน

ตลุดฉุดอรชรมะลอนชัน

ดูเลือบเชือบเหลือบแลกะโปงโลง

งามดังปังโปงกำงั๋นกั๋น

กะงวยกวยฉวยพระแสงมะแรงตัน

มอระตอก็รันขึ้นอาชา ฯ๘คำฯ เชิดฉิ่ง

๏ ร่าย พร้อมหมู่โยธาพะลาแหน

พลาหับนับแสนแน่นหนา

ได้ฤกษ์เลิกพหลมะลนทา

ออกจากภารากะปาโล ฯ๒คำฯ กราว

๏ ชมดง พระชมเขาเนาเนินกะหรกกก

รุกขชาติดาษดกมะโหลโต๋

มะลาตันสาระพันกะลันโป

กะลาปียี่โถมะโยตัน

มะโยติงปริงปรางลางสาบ

ลางสาดหาดหาบมะหลันปั๋น

มะลันปีสีเสียดประเหยียดกัน

ประยงคุ์แก้วแถวพันมะลันดา

มาลีดวงพวงช่อมะลอชร

มาลีชาดมาดซ้อมมะรอนฉา

มะรินชิงจิงจ้อมะยอตา

มะยมเต็มเข็มลามะกาโล

มะกาลิงปิงปุ่มกะทุ่มท้อน

กะทิงถินกลิ่นขจรมะลอนโหว

มลิวันมันโมกกะโหลกโก

กุหลาบแกมแนมโยทกาลี

กาหลงชงโคมะโยแป๋ว

มะโยปมนมแมวมะแลวฉี

มะไลยฉาวสาวหยุดมะลุดลี

มลิลาสารภีมะลีโช

พระชมปักษากาลาชอน

กะลาฉินบินว่อนกะล่อนโฉ

กะลิงเฉียบเหยียบแต้วเค้าแมวโม

เค้าเมงหมิ่นผินโผพะโวตา

พะวาติบจิบจาบคาบไข่

ขาบเคียงเขาไฟไถลถา

ถลาโถมโจมจับมารับกา

รับกันจำพันจากะสาลม

กะสาเล่นเบญจวันมะลันปี

มะลันโปโนรีมะลีสม

มะลาโสนโกญจากะทาทม

กะทาเทืองเงื่องงมมะลมปา

มะลาปิงคลิ้งโคลงอีโลงแล่น

อีลุ้มลี้อีแอ่นกะแรนฉา

กะเรียนฉาบคาบคั้นมะรันบา

มาร่อนบินกินหว้ามะลาแชง

มะลาชัดสัตวากระสาสูง

กระแสเสียงเถียงยูงกะรูงแฉ่ง

กะรอกฉวยกล้วยไม้ดูไวแวง

ดุเหว่าหวานขานแข่งระแวงวัง

ระเวงแว่วแจ้วเจื้อยระเรื่อยร้อง

ระเรื่อยรี่มี่ก้องมะลองกั๋ง

มะเลียบกิ่งทิ้งถ่อนมะลอนกัง

มะเล่นกิ่งชิงรังมะลังโต

มาโลดเต้นเม่นหมีชะนีบ่าง

ชะนีแบดแรดช้างกะงางโก๋

กะแหงนเกยเสยแทงทะโยงโย

ทยานโยกโศกโสทะโลเป

ทลายป่นกล่นเกลื่อนทะเลือนเท่า

ถลาโถมถล่มเท้าทะเลาเส

ถลันสำถลำสวบระยวบเย

ระยำทับเทมะเลทอน

มะไลโทโคถึกมรึกคี

มรึกคาพาชีมะหลอนฉอน

มาลบเชือเสือสิงห์มะหิงษ์จร

มหาใจไกรสรมะลอนชา ฯ๒๘คำฯ เชิด

๏ (สมิงทอง) เมื่อนั้น

พระมะเหลเถไถมะไหลถา

เพลิดเพลินฤทัยมะไลทา

ลืมทุกข์ศุขามะลาจี

ละเลิงจนสนธยาหัศดง

หัสดับลับลงคิรีศรี

พระจึงมีสิงหนาทประภาษพี

สั่งพวกเสนีมะลีทา

ให้ยับยั้งพหลกะรนจง

กะร้อมชอมล้อมวงมะรงฉา

แล้วให้ช่วยกันมะรันทา

มะเรทับพลับพลาพนาลี ฯ๖คำฯ

๏ (ร่าย) บัดนั้น

เสนารับสั่งมาลังปี๋

มะลุกปุกคุกเข่ามะเลาตี

มะรันทังดังมีมะลีทา

เกณฑ์กันฟันแฝกมะแลกแจง

คัดขุดลุดแชงมาแลงฉา

กะรับชับสรรพเสร็จมะเร็จตา

สำเร็จตามบัญชามะลาเท ฯ๔คำฯ เจรจา

๏ เมื่อนั้น

พระมเหลเถไถมะไหลเถ

เสด็จขึ้นพลับพลามะลาเท

มะไหลถอนนอนเอ้ทะเวกา ฯ๒คำฯ

๏ (ช้า) ทะเวศกายคายคันรัญจวน

ร้อนใจใคร่ครวญหวนหา

หวนโหยโดยดิ้นในวิญญา

วิญญากจากปรามะราโท

มาแรมทางกลางป่าพนาดอน

พนาแดนศิงขรมะยอนโฉ

มาเย็นเฉื่อยเรื่อยร้างน้ำค้างโพร

น้ำค้างพรมลมโวมะโรตอน

มารื่นต่างนางในรำไพพัด

รำเพยเพียงเคียงรัตน์ปัจฐรณ์

ปธมที่ศรีใสจะไลชอน

จนหลับชิดสนิทนอนมะลอนชา ฯ๘คำฯ ตระ

๏ ยานี มาจะกล่าวบทไป

ถึงท้าวหัสไนยมะไหลถา

สถิตย์ที่วิมานมะลานชา

กายารุ่มร้อนมะลอนจี

จึงเล็งทิพเนตรมะเลดป่า

ในชมพูแผ่นหล้ามะลาถี

เห็นพระมะเหลเถทะเวที

มาแรมร้างค้างที่มะลีไช

เพราะไม่มีคู่จรูสม

เสวยรมย์ราชามะลาไส

ผู้เดียวเปลี่ยวองค์มะลงไต

จำเราจะให้มะไลทา

อันลูกท้าวไทมะไลที

เลิศล้ำนารีมะลีถา

ชื่อนางตะแลงแกงมะแลงกา

วาสนาควรคู่มะลูตอง

อัมรินทร์จินตนาแล้วลาเชด

เหาะระเห็จจากวิมานมะลานถอง

มายังกรุงไกรมะไลทอง

โดยจิตคิดปองมะรองแทง ฯ๑๐คำฯ เหาะ

๏ ร่าย ครั้นถึงซึ่งภารามะลาตั๋ง

โกสีย์ลงยังมะลังแต๋ง

เข้าไปในปรางค์มะรางแชง

อุ้มองค์ตะแลงแกงตะแลงมา ฯ๒คำฯ

๏ เหาะลิ่วปลิวฟ้ามาฉับพลัน

ถึงพลับพลาสุวรรณมะลันถา

วางองค์ลงใกล้มะไลชา

อัมราพินิจมะลิดจู ฯ๒คำฯ

๏ (ชมโฉม) งามดังสุริยันมะลันตอน

เคียงดวงศศิธรมะลอนฉู

จะดูไหนวิไลกะไรตู

สมสองครองคู่จะลูเจ

ดูโฉมตะแลงแกงแมลงกัด

งามดังเพชรรัตน์มะลัดเถ

งามพระมเหลไถมะไลเท

ดังสุวรรณอันเอละเลทา

สมวงศ์ทรงศักดิ์จักรพรรดิ์

สมเชื้อเนื้อกษัตริย์มะลัดถา

สมทรงคงครองกะรองปา

เป็นมหาจรรโลงมะโรงกี

แล้วท้าวหัสไนยมะไลถา

ก็ออกจากพลับพลาพนาศรี

สำแดงแผลงอิทธิ์ฤทธี

ไปสู่ที่วิมานมะลานทา ฯ๘คำฯ เชิด

๏ ร่าย เมื่อนั้น

พระมะเหลเถไถมะไหลถา

ผวาตื่นฟื้นจากมะรากปา

เห็นนางกัลยามะลาที ฯ๒คำฯ

๏ (ชมโฉม) พระเพ่งพินิจมะลิดตัก

ประไพพักตร์เพียงจันทร์มะลันถี

อรชรอ้อนแอ้นมะแรนจี

เลิศล้ำนารีมะลีทา

ฤาหนึ่งนางในมะไลจึก

พระไพรพฤกษ์พระไทรมะไลต๋า

แกล้งจำแลงแปลงกายมะไลทา

มาหลอกเล่นเห็นมามะลาตม

ฤาหนึ่งยักษ์ขินีผีไพร

มาคิดปองลองใจมะไลถม

จึงทรงโฉมโสภามะลางม

จำจะปลุกชวนชมขึ้นลมปู ฯ๖คำฯ

๏ ร่าย คิดพลางทางอิงมะลิงออง

ค่อยประคองปลุกนางมะลางฉู

เจ้างามชื่นตื่นเถิดมะเลิศตู

แล้วเล้าโลมโฉมตรูมะลูเตา ฯ๒คำฯ

๏ เมื่อนั้น

โฉมนางตะแลงแกงมะแลงเก๋า

ลืมเนตรเห็นองค์มะลงเทา

นงเยาว์เคืองขัดปัดกร

เออไฉนไยทำกะลำกัก

มาหาญหักไม่เกรงมะเลงฉอน

ข้าอยู่ถึงภารากะลาตอน

ไปลักพามาชอนมะลอนไชย ฯ๔คำฯ

๏ เมื่อนั้น

พระมะไหลไถเถมะเหลไถ

ได้ฟังพจนามะลาไท

ภูวไนยจึงมีมะลีทา ฯ๒คำฯ

๏ โอ้โลม โฉมเฉลา

พี่จะเล่าให้แจ้งมะแลงก๋า

เดิมทีพี่จากมะรากกา

มาเที่ยวเล่นป่ามะลาไช

พอค่ำย่ำแสงมะแลงชอน

พี่ดะหลุดหยุดนอนมะลอนไฉ

เป็นกุศลดลจิตมะลิดไท

เคียงได้เคียงคู่มะลูทอง

ชรอยว่าเทวัญมะลันที

อุ้มองค์มารศรีมาสมสอง

จึงได้ประสบมะลบออง

นวลน้องเจ้าอย่าเขินมะเลินใจ ฯ๖คำฯ

๏ ร่าย เมื่อนั้น

โฉมนางตะแลงแกงมะแลงไก๋

ได้ฟังถ้อยคำมะลำไท

ทรามวัยจึงตอบมะลอบที

ไปว่าเอาเทวัญมะลันตู

เหมือนหนึ่งใครไม่รู้มะลูถี

เมื่อครั้งไรใครพามะลาชี

ภูมีเก็บเอามาเลาตา

แล้วนางแค้นขัดมะลัดตอน

เคืองค้อนภูวไนยมะไหลถา

น้อยฤานั่นน่าเชื่อมะเรือปา

มาเศกแสร้งแกล้งว่ากะลาเกา ฯ๖คำฯ

๏ เมื่อนั้น

พระมะไหลไถเถมะเหลเถา

เห็นนางกัลยามะลาเตา

จึงตรัสโลมเล้ามะเลาปอน ฯ๒คำฯ

๏ ชาตรี ดูก่อนโฉมตรูมะลูถี

เวทีมิเชื่อมะเหลือถอน

อันพระอุณรุทมะลูดชอน

เทวาก็พาจรมะลอนเกา

ไปสมสร้อยอุษามะลาตึก

โฉมยงจงนึกมะลึกเก๋า

นี่บุญของพี่ยามะลาเตา

จึงพาเจ้ามาสมมะลมเต

ว่าพลางทางถดมะหลดติด

อย่าอายเอียงเบี่ยงบิดมะลิดเป๋

นางป้องปัดหัตถามะลาเท

มะโลโตโปเปมะเลตุง

สองภิรมย์ชมเชยมะเลยปม

สำราญรมย์รื่นเริงมะเลิงตุ๋ง

สัพยอกหยอกเย้ามะเลาชุง

สมสวาดิ์มาดมุ่งมะลุงแชง ฯ๘คำฯ โลม

๏ ร่าย ครั้นรุ่งรางส่างแสงมแลงทอง

สกุณาร่าร้องมะรองแฉ่ง

พระตื่นจากไสยาศน์นลาตแทง

ชวนองค์ตะแลงแกงมะแลงกง

สระสรงภักตรามะลาเต็ด

สรรพเสร็จออกจากมะลากก๋ง

พร้อมหมู่ทหารมะลานปง

ก้มเกล้าเค้าคงมะลงแตง

พระจึงมีสิงหนาทมะลาดจู

เหวยหมู่ทหารมะลานแฉง

จงตรวจเตรียมโยธามะลาแกง

ตามตำแหน่งของใครมะไลที ฯ๖คำฯ

๏ บัดนั้น

เสนารับสั่งมะลังปี๋

ต่างชะแง้แลดูมะลูจี

พาทีเบี้ยวบุ้ยมะลุยตุง

แล้วมาเร่งรัดจัดเจา

พร้อมพรั่งดังเก่ามะเลาปุ๋ง

คอยพระมะเหลไถมะไลทุง

ต่างนายหมายมุ่งจะลูงทา ฯ๔คำฯ

๏ เมื่อนั้น

พระมเหลไถมะไหลถา

ชวนนางตะแลงแกงมะแลงกา

ขึ้นทรงคชามะลากุย

ออกจากพลับพลามะลาโท

ทวยหาญขานโห่ตะลุ๋ยปุ๋ย

ดัดดั้นบั่นบุกปุกปุย

อีหลุกขลุกขลุยมะลุยปอย ฯ๔คำฯ เชิด

๏ มาจะกล่าวบทไป

ถึงท้าวไทอสุรามะลาก๋อย

มรายกาดชาดเชื้อสะเรือดอย

สุราต้องกองกอยพะลอยไช

เพราะลอบชมนางฟ้าสลาโสด

ศุลีซ้ำทำโทษมะโดดไข

มาตัวขาดอาจองทะลงใจ

เที่ยวไล่จับสัตว์ไพรสะไรกุง

สุรากินสิ้นซากมายากทุกข์

กำลังอยากบากบุกมะลุกปุ๋ง

มาแลปะมะเหลไถสะไรชุง

สุราชาติมาดมุ่งมะรุงแชง

มราชักยักษ์ย่องมาลองดู

มาลอบด้อมค้อมอยู่พะดูแถง

พอได้ทีลีลามมะหามแทง

มะฮึกทำสำแดงแทลงกี

ถลากายหมายมั่นมะลันจ้อง

มะเหลจับรับรองสะรองกี้

สุราก๋อยถอยท่ามะลารี

มะเหลรุกคลุกคลีประชีไช

ประชิดชิงอาวุธยุทธนา

ยักษ์ทนงทรงคทาตะลาไป๋

ตลบป้องคล่องแคล่วมะแลวไท

มะลวงทีหนีไล่มะไลทอง ฯ๑๒คำฯ (เชิด)

http://th.wikisource.org/wiki/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A1%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B9%84%E0%B8%96

พัดลมคอมพิวเตอร์

ชนิดของพัดลม

พัดลมที่ใช้กันในเครื่องคอมพิวเตอร์ หลักๆ แล้วมีใช้อยู่ 3 แบบ คือ

1. Sleeve Bearing
2. 2-Ball Bearing
3. 1-Ball Bearing + 1-Sleeve Bearing

จริงๆ แล้วยังมีแบริ่งอีกหลายแบบ แต่ละแบบก็มีคุณสมบัติต่างกันไป รับภาระแบบต่างๆ ได้มากน้อยต่างกัน ลองไปอ่านรายละเอียดดูได้ที่ How Stuff Works

โดยสรุป ถ้าใช้กับคอมพ์นั้น พัดลมแบบ 2-Ball Bearing ดีที่สุด โดยเฉพาะเมื่อใช้กับจุดที่สำคัญๆ อย่างเช่นพัดลม CPU หรือพัดลม Power Supply ทั้งนี้เนื่องจากพัดลมแบบนี้มีอายุการใช้งานที่ยาวนาน ทนความร้อนได้สูง และที่สำคัญที่สุดคือจะไม่เสียแบบอยู่ดีๆ ก็หยุดไปดื้อๆ เลย แต่จะเสื่อมคือความเร็วรอบค่อยๆ ลดลง พอมีเวลาให้สังเกตุความผิดปกติได้

มาดูหน้าตาแบริ่งแต่ละแบบกันดีกว่า (รูปจาก europeanthermodynamics.com)

แบบแรก คือ Sleeve Bearing

แบริ่งแบบนี้เป็นแบบที่ซับซ้อนน้อยที่สุด คือใช้ปลอกโลหะ (หรือเซรามิค) คั่นระหว่างแกนหมุนกับตัวเรือน โดยจะมีน้ำมันหล่อลื่นหล่อเลี้ยงปลอกโลหะนี้อยู่เสมอ

พัดลมคอมพ์ที่ใช้แบริ่งแบบนี้มีข้อดีคือผลิตง่าย ราคาถูก แล้วก็ทำงานเงียบ

ส่วนข้อเสียมีมากกว่าคือ อายุการใช้งานสั้น เนื่องจากตัวปลอกโลหะจะค่อยๆ สึกหรอจากการเสียดสี และที่สำคัญที่สุดคือถ้าน้ำมันหล่อลื่นเสื่อมสภาพ หรือว่ารั่วซึมออกมาถึงระดับหนึ่ง พัดลมจะหยุดหมุนไปเลย เนื่องจากแรงเสียดทานจะเปลี่ยนจากแรงเสียดทานของไหล (ระหว่างน้ำมันหล่อลื่นกับแกนหมุน) ซึ่งน้อย ไปเป็นแรงเสียดทานแบบเลื่อน ซึ่งมีค่ามากกว่ามาก นอกจากนั้นพัดลมแบบนี้ก็ทนความร้อนได้ไม่สูงนัก

ถ้าพัดลมแบบ Sleeve Bearing หยุดหมุน (แต่ยังไม่ไหม้) ให้สันนิษฐานได้ว่าน้ำมันหล่อลื่นรั่วซึ่ม ในกรณีที่จำเป็นต้องใช้พัดลมตัวนี้ต่อไปอีก ให้ลองหยอดน้ำมันหล่อลื่นที่ตัวแบริ่งดู โดยลอกสติกเกอร์ที่ด้านหลังของพัดลม (ด้านที่ไม่ใช่ใบพัด) จะเห็นแกนหมุน ให้หยอดน้ำมันไปที่แกนนี้แล้วหมุนใบพัดซักพัก เมื่อพัดลมหมุนได้คล่องแล้ว ก็ให้น้ำสติกเกอร์มาปิดคืนให้แน่นเหมือนเดิม (ตรงนี้สำคัญ เพราะถ้าไม่ติดสติกเกอร์ น้ำมันจะซึมออกมาหมดเร็วขึ้น) พัดลมจะใช้งานต่อไปได้อีกระยะหนึ่ง จนกวา่น้ำมันหล่อลื่นจะหมดอีกครั้ง (แต่ทางทีดีคือควรเปลี่ยนพัดลมตัวใหม่)

แบบต่อมาคือ 2-Ball Bearing

พัดลมแบบนี้จะใช้ตลับลูกปืนขนาดเล็ก 2 ตลับ เป็นตัวคั่นระหว่างแกนหมุนกับตัวเรือน

พัดลมแบบนี้มีอายุการใช้งานค่อนข้างนาน เพราะมีการสึกหรอน้อย เนื่องจากผิวสัมผัสน้อยมาก แรงเสียดทานที่เกิดก็น้อยมาก เพราะเป็นแรงเสียดทานแบบกลิ้ง นอกจากนั้นในกรณีที่สารหล่อลื่นเสื่อมหรือรั่ว พัดลมก็จะยังหมุนอยู่ได้ เพียงแต่จะหมุนช้าลง และสึกหรอมากขึ้นเท่านั้น มีโอกาสให้สังเกตเห็นความผิดปกติ และเปลี่ยนพัดลมได้ทัน นอกจากนี้พัดลมแบบนี้ยังทดความร้อนสูง เหมาะสำหรับใช้เป็นพัดลม CPU มาก

ข้อเสียของพัดลมแบบนี้คือราคาแพง และถ้าออกแบบไม่ดีเสียงจะดังกว่าพัดลมแบบอื่น

แบบสุดท้ายเป็นลูกผสม 1-Ball 1-Sleeve

แบบนี้ใช้ตลับลูกปื่น 1 ตลับ และใช้ sleeve bearing มาแทนที่ตลับลูกปืนอีกชุด เพื่อช่วยให้ราคาถูกลง คุณสมบัติก็จะอยู่ระหว่างสองแบบข้างบน

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม และรูปส่วนประกอบพัดลม ดูได้ที่ Digit-Life และ Cooler Master

ขนาดของพัดลม

อันนี้ตรงไปตรงมา คือพัดลมยิ่งใหญ่ ปริมาณลมก็จะยิ่งมาก สำหรับปริมาณลมค่าหนึ่ง พัดลมตัวใหญ่กว่าจะต้องการรอบน้อยกว่าพัดลมตัวเล็ก ทำให้เสียงดังน้อยกว่าด้วย พัดลม CPU รุ่นใหม่ๆ จึงมักเป็นพัดลมขนาดใหญ่ ที่ความเร็วรอบต่ำ

ที่น่าสังเกตุคือขนาดพัดลมต่างกันแค่นิดเดียว ปริมาณลมอาจจะต่างกันมาก เช่นพัดลม 50mm กับพัดลม 60mm ถ้าทำงานที่รอบเท่ากัน พัดลม 60mm อาจจะให้ปริมาณลมได้มากกว่าพัดลม 50mm ถึง 50% ทีเดียว

ยี่ห้อพัดลม

อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว
พัดลมยี่ห้อต่อไปนี้ค่อนข้างดี และน่าเชื่อถือ

• Sanyo Denki (ญี่ปุ่น) ยี่ห้อนี้มักมากับ heatsink Intel ยังไม่เคยเห็นแยกขายเป็นตัวๆ เงียบ และทนมาก
• Delta (ไต้หวัน) ยี่ห้อนี้บางรุ่นทำในไทยด้วย (วิธีอ่าน Part Number) ที่เห็นขายกันส่วนมากจะเป็นพวกแรงๆ รอบสูงๆ (และเสียงดัง)
• Nidec (ญี่ปุ่น) อันนี้มากับ heatsink Intel และยี้ห้ออื่นบางยี่ห้อ
• NMB (Minebea, ญี่ปุ่น) (วิธีอ่าน Part Number)
• YS Tech (ไต้หวัน) ยี่ห้อนี้ก็น่าจะใช้ได้ 

เครดิตจาก http://pongtawat.exteen.com/20060509/entry

วิธีแก้ product expired ของ Adobe CS4

วิธีนี้สามารถแก้ไขได้ เวลา product expired กับ โปรแกรมเหล่านี้

Adobe InDesign CS4
Adobe Photoshop CS4 Extended
Adobe Illustrator CS4
Adobe Flash CS4 Professional
Adobe Dreamweaver CS4
Adobe Fireworks CS4
Adobe Contribute CS4
Adobe After Effects CS4
Adobe Premiere Pro CS4
Adobe Soundbooth CS4
Adobe OnLocation CS4
Adobe Encore CS4

==========================================================

Step 1:
ให้ดาวน์โหลดไฟล์ชื่อ amtlib.dll files
**link ตายไปแล้ว mail มาขอละกัน

Step 2:
ค้นหา ไฟล์ amtlib.dll ใน the Adobe folder C:\Program Files\Adobe\

Step 3:
นำไฟล์ที่เราดาวน์โหลดมา copy แล้ว replace แทนที่เดิม

Step 4:
ไปที่ C:\Windows\System32\drivers\etc, เปิดไฟล์ชื่อ host ด้วย Notepad.

Step 5:
ก๊อปปี้ด้านล่าง แล้วเอาไปแปะใส่ใน ไฟล์ host เสร็จแล้วให้ save ปิดไฟล์

127.0.0.1 localhost
127.0.0.1 activate.adobe.com
127.0.0.1 practivate.adobe.com
127.0.0.1 ereg.adobe.com
127.0.0.1 activate.wip3.adobe.com
127.0.0.1 wip3.adobe.com
127.0.0.1 3dns-3.adobe.com
127.0.0.1 3dns-2.adobe.com
127.0.0.1 adobe-dns.adobe.com
127.0.0.1 adobe-dns-2.adobe.com
127.0.0.1 adobe-dns-3.adobe.com
127.0.0.1 ereg.wip3.adobe.com
127.0.0.1 activate-sea.adobe.com
127.0.0.1 wwis-dubc1-vip60.adobe.com
127.0.0.1 activate-sjc0.adobe.com
::1 localhost

Step 6:
ไปที่ C:\Program Files\Common Files\Adobe\Adobe PCD\cache
ลบไฟล์ชื่อ cache.DB

Step 7:
ให้ ใส่ serial ใหม่ เสร็จแล้วโปรแกรมก็จะใช้ได้ตลอดโดยไม่ expired อีกต่อไป

เครดิต : http://www.techoops.com/webboard/index.php?topic=13260.0

รู้จักกันรึเปล่า กีตาร์ตัวจิ๋วที่ชื่อว่า UKULELE

“UKULELE” อ่านว่า “ยูกูลีลี่” ออกเสียงแบบอเมริกัน หรือ “อูคูเลเล่” ในภาษาฮาวาย แปลว่า หมัดกระโดด บางทีก็ย่อว่า Uke (เพราะในอังกฤษ เรียกว่า Ukelele) เป็น Lute ชนิดหนึ่ง อยู่ในตระกูลกีตาร์ แต่เสียงจะต่างจากกีตาร์ เพราะพัฒนามาจากลิวท์ (Lute) และใช้สายไนลอนสี่เส้นในการให้กำเนิดเสียง

ต้นกำเนิด เกิดจาก ในศตวรรษที่ 19 ยุคล่าอาณานิคม ชาวโปรตุเกสได้นำเครื่องดนตรีประเภทลิวท์เข้ามา แล้วชาวพื้นเมืองฮาวายได้พยายามเลียนแบบแต่สร้างด้วยไม้ Koa ซึ่งมีอยู่แต่ในเกาะฮาวายเท่านั้น แล้วทำตัวให้มีขนาดเล็กว่าต้นฉบับ ต่อมา ได้รับความนิยมในประเทศสหรัฐอเมริกา

เสียงและความดังของอูคูเลเล่ ขึ้นกับขนาดที่ผลิต ซึ่งมาตรฐานมีสี่รุ่น คือ โซปราโน, คอนเสิร์ต, เทนเนอร์, และ บาริโทน

นั่นคือ ในทศวรรษ 1880 กำเนิดจาก Machete ซึ่งคล้ายกับ Cavaquinho และ Timple ครับ โดยชาวโปรตุเกศ-สเปน หรือที่เรียกว่า Macaronesian

เครดิตข้อมูล : http://www.plajazz.com/2010/01/ukulele/

.... ต่อไปเป็นคลิปน่ารักๆ ของหนูน้อยอูคูเลเล่ ...เล่นไม่ได้อายเด็กนะเฟ้ย